Rozdział 13

Przepraaaaaszam bardzo, bardzo mocno, że tak długo zwlekałam z nowym rozdziałem, ale tak jak już pisałam K.B. , jestem na trochę w domu i staram się spędzić, jak najwięcej czasu z ukochanymi, mam nadzieję, że wybaczycie :* 

Rozdział trochę krótki, ale jest on takim wprowadzeniem do kolejnego ;))

Pozdrawiam, buuuziaki ;*** 

enyoj.

***

Przegadałyśmy ze Stephanie ponad 2 godziny. Stęskniłam się za jej głosem i naszym głupkowatym poczuciem humoru. Miałyśmy swój własny język, swój własny świat, którego nikt nie rozumiał. Potrafiłyśmy śmiać się w wniebogłosy przez pół godziny, a potem nie pamiętać z czego to wynikało, co powodowało jeszcze większe salwy śmiechu. Kiedyś spędzałyśmy ze sobą cały wolny czas, nawet mimo, iż mieszkałyśmy razem w mieszkaniu i miałyśmy osobne pokoje to bywały noce, że spędzałyśmy je w jednym. Byłyśmy nierozłączne, każdy to widział i każdy o tym wiedział. Dzięki temu, że miałam Steph, moi rodzice bez żadnych skrupułów zostawili mnie samą w Londynie, a oni przeprowadzili się do Dubaju. Mieszkałyśmy razem ponad 2 lata, wcześniej pomieszkiwałam z babcią. Moi rodzice, od zawsze non stop bywali w delegacjach. Nowy Jork, Pekin, Paryż, Oslo, Sydney… mało ich widywałam, ale miałam przyjaciółkę i ona była dla mnie wszystkim. Dlatego teraz, kiedy oznajmiła mi, że dowiedziała się, iż od 4 miesięcy jest w ciąży byłam prze-szczęśliwa. Moje serce radowało się niezmiernie, Steph z Jessym spotykali się od liceum, każdy tylko czekał na ich ślub, jednak nigdy im się nie spieszyło. A tu proszę ! Moja kochana Stephanie w ciąży. Mimo wielkiego szczęścia łzy napływały mi do oczy, podczas rozmowy, żałowałam, że byłam tak daleko, że nie mogłam jej przytulić, pomóc. Chciałam chodzić z nią po Oxford Street i wybierać ciuszki, zabawki i akcesoria do pokoju. Chciałam w papierowej czapce malować pokój dla dziecka. Jednak byłam prawie dziewięć tysięcy kilometrów od niej i na daną chwilę było to nierealne. Jutro zaczynaliśmy długo wyczekiwane zdjęcia do teledysku przez który w ogóle znalazłam się w LA. Kiedy tu przyjechałam, przeczytałam scenariusz i podpisałam umowę traktowałam ten projekt bardzo poważnie z pełnym profesjonalizmem. Bez emocji, ot kolejna rola, w prawdzie rola, która bardzo mogła mi pomóc w rozwoju mojej kariery, ale tylko rola. Parę intymnych scen z przystojnym kolesie i the end. Jednak w dniu podpisania umowy wszystko się zmieniło, a co najważniejsze na przełomie ostatnich dni zmienił się mój stosunek do tego „przystojnego kolesia”. Karciłam się w myślach, że byłam tak uległa, że tak łatwo dałam się zaplątać w to wszystko. Miałam skrajne uczucia. Pragnęłam go jak nikogo innego, ale obawiałam się. Nie mówię, że mam parcie na męża, dzieci, rodzinę. W sumie nawet o tym nie myślę, nie byłabym na to gotowa, ale nie chciałabym też, żeby mnie zranił, nie chce byś w przyszłości zmieszana z błotem przez ten „związek”, jeżeli kiedykolwiek coś takiego miałoby mieć miejsce. Starałam się o tym nie myśleć, jednak nie mogłam usnąć, mimo, iż było już po pierwszej w nocy to zaparzyłam sobie zieloną herbatę i układając się wygodnie w łóżku włączyłam bardzo trafioną do sytuacji Steph komedię – „Jak urodzić i nie zwariować”.

Natarczywy alarm budzika wyrwał mnie z głębokiego snu. Nawet nie jestem w stanie powiedzieć czy obejrzałam film do końca. Niechętnie wstając z łóżka udałam się do kuchni i ustawiłam ekspres do kawy. W międzyczasie wzięłam szybki prysznic i założyłam na siebie wygodne ciuchy [OUTFIT 1]. Makijaż był zbędny, gdyż zaraz po dotarciu na plan miała się mną zająć masa stylistów, a to makijaż, a to fryzura, a to strój. Kiedy kawa była już gotowa przelałam ją do kubka termicznego. W biegu zrobiłam bananowo-malinowe smoothie i byłam gotowa do wyjścia. Dzisiejszy dzień nie był ciepły, na całe szczęście w samochodzie miałam sweter, który uratował mnie od zamarznięcia. Nie mogłam ogarnąć pogody w LA. Niby non stop było ciepło, w porównaniu do Londynu na przykład, jednak raz można było założyć shorty, a dwa dni później trzeba było mieć kurtkę. Ciekawił mnie dzisiejszy plan zdjęciowy, nie wiedziałam czego się spodziewać, które sceny będą kręcone i jak będzie się współpracować z braćmi Leto i Tomo. W prawdzie miałam już za sobą parę scen do nieszczęsnego trailera, ale dopiero teraz miałam naprawdę mieć pole do popisu. Wcześniej zarezerwowany parking był już w połowie zastawiony samochodami, w przeważającej mierze dużymi, dostawczymi. Niedługo po mnie na parking wjechał czarny Range Rover Shannona. Gdy go zobaczyłam moje serce mimowolnie zaczęło bić szybciej. Powoli wysiadłam z samochodu i sącząc mojego śniadaniowego shake’a skierowałam się w stronę Shannona. Dzięki temu, że dzień wcześniej ostrzegł mnie, że przynajmniej przez jakiś czas  musimy się ukrywać, byłam spokojna odnośnie sposobu powitania. Dzięki temu bez większego skrępowania podeszłam do samochodu i rzuciłam wesołe „Cześć”.

- Chloe – zabrzmiał donośny głos perkusisty. Przytulił mnie i dostałam buziaka w policzek, troszkę dłuższego niż normalnie, ale był w policzek, więc moje serce mogło odrobinę zwolnić.

- I jak, gotowa na ociekające seksem sceny z najprzystojniejszym facetem na ziemi? 

- Najprzystojniejszym na świecie? – zapytałam udając, że nie wiem o kogo mu chodziło – Serio? Nie wiedziałam, że Jared zaprosił jeszcze kogoś do współpracy. DiCaprio, Cooper czy Pitt? – bardzo dobrze wiedziałam, że chodziło mu o niego, ale miałam ochotę trochę się z nim podroczyć. Shannon spojrzał na mnie uważnie mierzwiąc wzrokiem i odpowiedział lakonicznie.

- Okay przekonamy się na planie. – Huh poważny głos Leto, no to mam przekichane -  Co masz dobrego? – zapytał zaglądając przez ramię – Smoothie?! Uwielbiam smoothie! – powiedział zachwycony i zabrał mi kubek z ręki nim zdążyłam cokolwiek powiedzieć. Okay, no tak, przecież w końcu uwielbia smoothie…

W hali większość sprzętów była już na swoim miejscu, lampy podłączone, głośniki testowane przez techników. W oddali dostrzegliśmy Jareda i ruszyliśmy w jego stronę, żeby się przywitać. Wokalista był pochłonięty pracą, żywo gestykulował tłumacząc coś Emmie. Jednak na nasz widok rozpromienił się i klasnął głośno w ręce „Teraz możemy zaczynać!”.

- Na początku Chloe, musisz jednak usłyszeć piosenkę. Żałuję, że nie mogłem puścić ci jej wcześniej, ale dopiero teraz jest w pełni gotowa. – Jared był podekscytowany nowym kawałkiem, jednak widać też było chwilowe zwątpienie i strach w oczach młodszego Leto. Gdy zabrzmiały pierwsze dźwięki piosenki w okamgnieniu obok nas znalazł się również Tomo i Jamie. Cała czwórka wpatrywała się we mnie i czekała na jakąkolwiek reakcję. Jak się dowiedziałam owa piosenka wielokrotnie była już wykonywana przed publicznością jednak tylko w wersji akustycznej. Chyba nawet nikt z fanów zespołu nie spodziewał się, że będzie ona przedsmakiem nowej płyty. Quiet Silence* bo taki był tytuł owej piosenki, przyprawiało mnie o dreszcze. Silny głos Jareda, który w refrenie z pretensjami domagał się odpowiedzi idealnie zgrywał się z mocnym gitarowym brzmieniem i wyrazistą perkusją. Ta piosenka była niczym połączenie siły Night of the Hunter, tajemniczości End of All Days i bólu Hurricane. Nie wiedziałam co im powiedzieć po wysłuchaniu utworu. Nie chciałam, żeby obrośli w piórka, ale nie chciałam też, żeby pomyśleli, że mi się nie podoba, bo byłoby to wielkie kłamstwo.

- I jak, i jak? – dopytywał się Jared razem z Shannonem.

- Wow – powiedziałam rozkładając ręce na boki – Podoba mi się, ale nie wiem co więcej mogę na jej temat powiedzieć. Jest inna niż poprzednie, ma w sobie coś, a jeszcze ten teledysk.  – trochę zaplątałam się w tym co mówiłam, ale nie obrazili się na mnie, więc było dobrze. Zeszło nam trochę na rozmowie, chłopaki wymieniali jeszcze pomiędzy sobą spostrzeżenia odnośnie piosenki, teledysku, płyty, a kiedy zeszło na imprezę Shannona, Jared zarządził, że wszyscy mamy ruszyć do wyznaczonych pokoi, bądź mini stanowisk fryzjersko – kosmetycznych, żeby się przygotować do kręcenia. Jestem pewna, że w 99% chodziło o mnie, bo co jak co, ale z moimi włosami, make up’em i strojem było najwięcej pracy. Muszę przyznać, że mieli bardzo dobrą ekipę i wszystko zajęło im mniej niż 45 minut. W sumie, szczerze mówiąc, nawet nie wiem kogo grałam, nie mam pojęcia kim jest moja postać i jaką rolę pełni w teledysku. Nawet nie miałam wglądu do całości scenariusza, o czym przekonałam się parę dni temu. Dostałam jedynie bardzo dokładny opis scen z moim udziałem i tyle. Jared nazywał ten teledysk „Hurricane vol. 2” z dopiskiem drukowanymi literami „HARDCORE”, co przyprawiło mnie o wybuch śmiechu.  Fakt, opisane sceny opływały w nagość, pocałunki i seks. Taki Grey do potęgi n. Słodko. Ze scenopisu, który dorwałam ze stolika Jareda wywnioskowałam, że równie dobrze mogłam grać dominującą femme fatale, jak również prostytutkę spełniającą każdą zachciankę. W teledysku chodziło o seks i ogólnie rozumianą fizyczność, bez krzty uczuć. Wszystko było wręcz obrazkowe, przedstawione jak dla dziecka, chociaż dla dzieci nadawać się nie będzie na pewno. Byłam zdezorientowana i niesamowicie ciekawa.  Uwielbiałam pracować na planie otoczona ogromem ludzi, którzy są tu tylko z jednego powodu – stworzenia czegoś wielkiego, bo nawet najmniejszy projekt filmowy jest dziełem. Nie czułam skrępowania paradując po sali w samej bieliźnie i zarzuconym szlafroku. Wiedziałam, że na nikim, prócz starszego Leto, nie robi to wrażenia. Pierwsze sceny kręcone z Tomo, bardzo niewinne i spokojne, bez nagości, pocałunków, przestawiające jednak pewne aspekty miłości. Mimo, iż przez mój dotychczasowy pobyt w LA nie zdążyłam jeszcze dobrze poznać Chorwata to traktowałam go jak rodzeństwo. Może to ta europejska krew sprawia, że dogadywaliśmy się bez problemów. Lubiłam z nim przebywać, bo zawsze było bardzo zabawnie i bez presji.  Następnie szybko udaliśmy się na Long Beach, żeby nagrać sceny z samym Jaredem. Najbardziej erotyczne, zmysłowe i namiętne sceny. Jak wiadomo Jared jest świetnym aktorem, ale nie wiem czemu czułam, że przez te sceny, przez to jak mnie dotykał, jak całował, mimo, iż wszystko było tylko pracą, chciał pokazać coś Shannonowi. Nie wiem czy miało chodzić o zazdrość, czy o pokazanie, że to on jest głównodowodzącym na statku zwanym Thirty Seconds To Mars, czy może o to, że jestem aktorką przez co nie jestem odpowiednia dla Shanona. Nie miałam pojęcia i nie chciałam się tym teraz zamartwiać, jedynie co miało dla mnie znaczenie w tym momencie to nagranie tego jak najlepiej się da. Odkąd pamiętam starałam się wszystko robić na 150%, dawałam z siebie wszystko i tak też było teraz. Z Jaredem współpracowało mi się niesamowicie. Wystarczyło jedno słowo, jedna uwaga, nie trzeba było ani mi, ani jemu dwa razy powtarzać.  Wszystko miało wyglądać, jak gorący seks dwóch kochanków i tak też było. Nie ma co się dziwić, że tyle przedstawicielek płci żeńskiej się za nim ugania. Jest niesamowicie seksowny i uwodzicielski, jednak chociaż ciężko przechodzi mi to przez gardło, nie pociąga mnie Jared Leto. O godzinie 19 skończyliśmy plan zdjęciowy, Jared zaprosił mnie i na kawę i zaraz po przebraniu się pojechaliśmy do Starbucksa. Z perkusistą nie miałam kontaktu przez cały dzień, czułam jednak na sobie Argusowe oko Shannona non stop, a podczas nagrywania scen z jego bratem, około 3h przez końcem, zobaczyłam jak opuszcza plan. Gdy wróciliśmy na parking, jego samochodu już tam nie było. Po dojechaniu do najbliższej kawiarni zamówiliśmy napoje i razem z młodszym Leto usiedliśmy przy stoliku na zewnątrz.

- I jak ci się podobało na planie? – zapytał biorąc łyk mrożonej herbaty.

- Było świetnie, wszystko dopracowane do perfekcji, niesamowita ekipa, przez co atmosfera była przyjazna i wesoła. Naprawdę najlepszy plan na jakim byłam, a trochę już odwiedziłam – odpowiedziałam mu szczerze.

- Miło mi to słyszeć. Bardzo cenię sobie pełen profesjonalizm na planie i w trasie.

- Nie ma co się dziwić, dużo łatwiej i przyjemniej się wtedy pracuje, gdy każdy jest na swoim miejscu i wie dokładnie co ma robić. – delektowałam się moim sojowym latte.

- Święta racja. – powiedział i wzniósł plastikowy kubek na znak toastu – W przyszłym tygodniu sceny z Shannonem – mówiąc to bardzo uważnie mi się przyglądał.

„Chloe, spokojnie, nie reaguj, sceny z Shannonem to wszystko, jak z każdym innym aktorem, uspokój się i będzie dobrze” – mówiłam do siebie w myślach.

- No tak i według scenariusza jeszcze parę samodzielnych. Cieszę się, że to nie tylko jeden dzień.

Ufff, chyba przeszłam test. Bo kiwnął tylko głową w geście potwierdzenia i kontynuował rozmowę bez większego dopytywania się. Siedzieliśmy tak i dyskutowaliśmy aż zaczynało się robić ciemno. 

Jared jest świetnym rozmówcą, dogadywaliśmy się idealnie, mieliśmy podobne opinie i zainteresowania. Jest zupełnym przeciwieństwem swojego brata, z którym na każdym kroku mogłam się droczyć, spierać, kłócić. Po tej rozmowie i porównaniu w głowie dwóch braci doszłam do bardzo trafnej konkluzji.  Jared byłby idealnym mężem, a Shannon idealnym kochankiem.

 Gdy dotarłam do domu było już późno, po drodze odwiedziłam jeszcze Gelson’s Market w celu uzupełnienia lodówki i szafek w kuchni. Po kolacji, wzięłam kąpiel i położyłam się do łóżka, lecz gdy już usypiałam usłyszałam dźwięk mojego telefonu. Naprawdę o tej godzinie?! Niechętnie odebrałam połączenie od nieznajomego numeru.

- Tak? – zapytałam lekko zaspanym głosem.

- Chloe, to ty? Tu Wayne, kumpel Shannona. Nie obudziłem cię? – zapytał głos po drugiej stronie. Wayne, musiałam przez chwilę pomyśleć i przypomnieć sobie tego kolesia. Ah tak, to z nim jechaliśmy do clubu z Leto.

- Hey Wayne, co tam słychać?

- Chloe, kochanie drogie – oho już czułam, że coś się kroi – jest sprawa. Jak pewnie wiesz, jutro są urodziny Shannona, robi imprezę na która pewnie jesteś zaproszona, co do tego nie mam wątpliwości. Ale jest sprawa, prośba olbrzymia niczym K2.

- Aż się boję – ziewnęłam do słuchawki.

- Chcemy zrobić prezent dla niego i potrzebujemy Twojej pomocy. 

***

*nazwa piosenki wymyślona